Sev "gil" ler

Okula başlama haliyle birlikte sosyalleşme de başlar.
Aile efradının dışında yeni insanların yaşam biçimleri, konuşmaları giriverir hayatımıza...
İlkokula başladığım günlerdi. Arkadaşlıkların oluşmaya başladığı, ufaktan ufaktan sohbetler edildiği günler..
Kızlardan biri neler yaptığını anlatıyordu ;
"Dün dayımgillere gittik, teyzemgiller de ordaydı. Çok eğlendik."
Bön bön bakışlarımdan rahatsız olmuş olacak ki, sordu :
"Ne oldu?"
"Dayımgil, teyzemgil dedin ya..Onu düşünüyordum, benim hiç öyle akrabam yok.
Yani tam olarak kim oluyor bu dayıngiller?"
"Aaa! Bilmiyor musun? Hahhahha...Dayım, onun eşi, çocukları falan dayımgiller oluyor işte"
"Hımm.."

"Gil" takısını ilk kez duymuştum. Komiğime gitmişti doğrusu :)

Benim edinebildiğim tek gil, sev-gil-i oldu.
Kızıp söylendiğimde döv-gül-ü derdim bi de...

Kimileri için heyecanla aylar öncesinden beklenen, planlar yapılan, hediyelerin havalarda uçuşacağı,
kırmızı kalplere, balonlara, ayıcıklara gark olacağımız, mıç mıç sevgili görüntülerine bakıp tiksineceğimiz yeni bir "Sevgililer Günü" daha geliyor. Hay bin kunduz!

Benim gibi hayatında biri olmayanlar, sevgilisi olmayanlar için 14 Şubat "hiç gelmese daha iyi olur" günlerinden biridir.
Mümkünse gelmesin hatta!

14 Şubat gelmesin...
Şubat 13 çeksin, geri kalan 15 Gün mart'a eklensin. Bana hayrı yok, bari kediler bayram etsin :)

Neyse, neyse...Gözümüz yok.
Sevin, sevinin, sevişin!
En özel hediyeyi almalıyım telaşından uzak, iki mısra da olsa bir şeyler karalayın onun için...
Sevdiği yemeği kendi ellerinizle yapın, ruhsuzca pahalı hediyeyi vermek yerine -saçlarını koklayın-

                                       

 

Sevgilim ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim
Elimde uçuk mavi bir kalem, cebimde iki paket sigara
Hayatımız geçiyor gözlerimin önünden
Çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz
"Ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz"
Cemal SÜREYA

AMANN! SEV'GİL'İN Mİ VAR, DERDİN VAR ZATEN!

Çıkarken kapıyı kapatırsan sevinirim.
BY